Hoe was je dag

De pathologen van HMC spelen een belangrijke rol bij de behandeling van patiënten

Eva Hollemans is patholoog in HMC. Voor onze rubriek ‘Hoe was je dag’ ontmoeten we Eva op haar strak geordende werkkamer in ons ziekenhuis. Eva kijkt door een microscoop naar het weefsel van een prostaat. Het weefsel is geprepareerd en tussen twee glaasjes gestopt. Als we met haar meekijken zien we cellen die uitvergroot nog het meest lijken op het uitzicht vanuit een vliegtuig. Een grillig landschap met roze en paarse stippen. “De stipjes die je ziet zijn de klierbuizen in de prostaat,” zegt Eva. “Die horen daar gewoon, deze patiënt heeft geen prostaatkanker.”

Bij het woord patholoog denken mensen vaak als eerste aan onderzoek op overleden mensen. Niets is minder waar. Eva en haar collega pathologen onderzoeken juist het cel- of weefselmateriaal van patiënten om ze te genezen. Ze kijken door de microscoop om precies te weten welke ziekte ze hebben. Eva: “Onze taak is om samen met de artsen van HMC te zorgen dat patiënten de juiste diagnose en behandeling krijgen.”

Het patiëntmateriaal is met speciale paarse kleurstof bewerkt zodat alle verschillende cellen goed zichtbaar zijn.

De patiënt snel uitslag geven

Eva: “Ik begin mijn dag in het ziekenhuis rond half 8 in de ochtend. Dan kan ik rustig mijn dag starten voordat de drukte begint. We krijgen per dag honderden aanvragen. Mijn collega doet vandaag de spoedaanvragen. Dat zijn bijvoorbeeld de aanvragen van ons Borstcentrum. Bij verdenking op borstkanker onderzoeken wij direct het borstweefsel (biopt) dat is afgenomen. Zo kunnen we snel de uitslag geven of het borstkanker is of goedaardig.”

“Als patholoog zie ik zelf geen patiënten maar kijk naar de cellen en het weefsel van de patiënten,” legt Eva uit. “In veel gevallen gaat het om patiënten die kanker hebben. Onder de microscoop bestudeer ik het preparaat van de tumor en beoordeel het aan de hand van het verslag van onze laboratorium analisten.”

Eva op de uitsnijkamer waar ze bij speciale situaties meekijkt met de analisten

Ervaren analisten

Eva neemt ons mee naar de afdeling waar de analisten aan het werk zijn. Het weefsel komt als eerste aan in de uitsnijkamer. Eva: “Al het afgenomen patiëntmateriaal wordt hier door onze ervaren analisten bekeken en beschreven. In het laboratorium duurt het een paar dagen voordat het materiaal bewerkt is, daarna kan ik het onder de microscoop bekijken.

Op de snijtafel ligt een stukje van een darm dat door de chirurg is verwijderd bij een patiënt met darmkanker. De analist die aan het werk is, noteert nauwkeurig wat ze ziet. Bijvoorbeeld de grootte van de tumor en hoe ver de tumor is doorgegroeid. Voor verder onderzoek worden kleine weefselstukjes van de tumor zo geprepareerd dat ze onder de microscoop passen.

Het patiëntmateriaal wordt zo bewerkt dat het tussen 2 glaasjes past waardoor het onder de microscoop kan.

Inzoomen op 0,003 millimeter

Eva: “De chirurg ziet de tumor in het groot, ik zie een flinterdun plakje, nog dunner dan een millimeter gedeeld door 200. ‘Zo kan ik de specifieke tumorsoort bepalen.” Elke dag sluiten we aan bij de verschillende overleggen van de artsen. Wij als pathologen spelen een belangrijke rol bij de behandeling van hun patiënten.”

“Het komt ook voor dat tijdens een operatie de chirurg direct wil weten of het om een tumor gaat, of de snijvlakken ‘schoon’ zijn en of er uitzaaiingen zijn. Dan maken wij razendsnel een preparaat.”

De puzzel oplossen

Eva: “pathologie is een super mooi vak omdat het zo breed is. Wij werken voor alle specialismen in het ziekenhuis en zien het hele lichaam van de patiënt. Zelf vind ik de huid heel interessant en de samenwerking met de dermatologen. Door samen naar de verschillende beelden te kijken, los je laag voor laag de puzzel op: de juiste diagnose. Ik ben analytisch en gestructureerd, in mijn werk als patholoog kan ik deze eigenschappen volledig inzetten.”

“Veel van mijn werk vindt plaats onder de microscoop, en het boeit mij nog altijd wat ik zie. Mijn dag is geslaagd als alle aanvragen zijn afgehandeld en er voor iedere patiënt een diagnose is. Dat geeft mij voldoening. Ook al zie ik de patiënt niet, ik weet dat mijn werk voor hem of haar iets heel belangrijks betekent.”