Hoe was je dag?

Hoe was je dag? In deze rubriek stellen we die vraag aan een specialist in ons ziekenhuis. Dit keer sluiten we de dag af met neurochirurg Godard de Ruiter. Godard is gespecialiseerd in wervelkolomchirurgie en perifere zenuwchirurgie. Hiervoor komen patiënten uit heel Nederland naar HMC. “Mijn dag is goed als ik echt iets kan betekenen voor patiënten.”

Wat voor dag was vandaag?
“Een beetje een aparte dag, want ik heb niet geopereerd. Eerst was er om 07:45 uur de overdracht. We bespreken dan de patiënten die vannacht zijn binnengebracht in het ziekenhuis. Patiënten met schade aan de wervelkolom en perifere zenuwen (zie kader) hebben daarbij mijn speciale aandacht. Dit keer was er een patiënt met een gebroken wervel en een patiënt met een infectie van de tussenwervelschijf. De patiënten hebben ’s nachts al een eerste behandeling gehad, maar het vervolgbeleid bepalen we tijdens de overdracht. Als Haags stadsziekenhuis krijgen we patiënten in huis met allerlei soorten verwondingen. Dat zal alleen maar meer gebeuren nu we alle zwaargewonde patiënten in de regio gaan opvangen in het level-1 traumacentrum in HMC Westeinde. Dit houdt het werk voor mij interessant.

De rest van de ochtend had ik poli in Antoniushove. Daar zie ik ook veel patiënten van buiten de regio met aandoeningen waarin ik ben gespecialiseerd. Soms verwijzen andere artsen deze patiënten naar me door. In andere gevallen hebben ze mij gevonden via internet en zelf gevraagd om een verwijzing. Vanochtend waren er 3 patiënten met goedaardige zenuwtumoren. Maar er waren ook patiënten die veel pijn hadden doordat er een zenuw was doorgesneden tijdens een operatie. Nieuwe patiënten onderzoek ik op de poli. Daarnaast heb ik belafspraken met patiënten die al zijn behandeld. Die hoeven dan niet onnodig naar Antoniushove te komen.

Vanmiddag ging ik op de fiets naar Westeinde. Daar heb ik arts-assistenten begeleid en bijgepraat met onze nieuwe collega Hugo den Boogert. Ook heb ik lang gesproken met een patiënt die morgen een grote operatie krijgt. Om 16.00 uur hadden we opnieuw een overdracht. Hierin controleerden en we of alle zaken die we hadden besproken tijdens de ochtendoverdracht goed waren afgehandeld.”

Wat zijn de perifere zenuwen?

Alle zenuwen die te maken hebben met de hersenen en het ruggenmerg horen bij het centrale zenuwstelsel. Alle andere zenuwen horen bij het perifeer zenuwstelsel. Het perifeer zenuwstelsel bestaat onder andere uit zenuwen die de spieren besturen, zenuwen die de organen besturen en zenuwen waardoor we pijn, warmte en kou voelen.

Waarom heb jij je gespecialiseerd in de perifere zenuwen en wervelkolom?
“Al voor ik Geneeskunde ging studeren, vond ik het interessant hoe de aansturing van de armen en benen door de hersenen werkt. Zenuwen spelen daarbij een hoofdrol. Ze lopen door het hele lichaam. Daardoor opereer ik niet alleen in het hoofd en in de rug, maar bijvoorbeeld ook in de armen en benen. Hierbij werk ik vaak samen met andere specialisten. Ik leer daar ontzettend veel van. Bijvoorbeeld hoe je met zo weinig mogelijk schade kunt opereren in een bepaald deel van het lichaam. Op mijn beurt breng ik mijn kennis op het gebied van zenuwen over aan mijn collega’s.

Ook wervelkolomchirurgie is nog volop in ontwikkeling. Het blijft boeiend dat je soms complete wervels weghaalt en vervangt door titanium protheses. En dat je door heel kleine steekgaatjes schroeven op de goede plek kunt brengen, zodat de patiënt hier zo weinig mogelijk last van heeft.”

Wat voor soorten operaties doe jij?
“Dat is heel verschillend. Morgen doe ik bijvoorbeeld een grote operatie in HMC Westeinde. Bij deze patiënt staat de nek voorover gekanteld na een eerdere ingreep, meer dan 20 jaar geleden. Hierdoor is het ruggenmerg bekneld geraakt. Als we niets doen, komt de patiënt uiteindelijk in een rolstoel terecht. Na het losmaken van de vergroeiingen bouwen we tijdens de operatie eerst de voorkant en daarna de achterkant van de nek opnieuw op.

Overmorgen staan er 6 kleinere operaties in HMC Antoniushove op de rol. Het zijn allemaal operaties waarbij we perifere zenuwen vrijleggen, zodat die meer niet bekneld zijn.”

Welke patiënten blijven je bij?
“Soms heb ik patiënten die ze in andere ziekenhuizen niet meer kunnen behandelen. Ik vind het heel fijn voor deze patiënten als we hen in HMC kunnen helpen. Mensen zijn dan vaak heel dankbaar. Dit doet zeker ook wat met mij.

Het komt ook weleens voor dat een patiënt slechter uit de operatie komt dan hij erin ging. Bijvoorbeeld helemaal of deels verlamd. Meestal was er dan geen alternatief: de patiënt zou ook verlamd zijn geraakt als ik hem niet had geopereerd. En het komt ook niet doordat er een fout is gemaakt. Maar even goed laat het mij niet onberoerd. Al is het voor de patiënt zelf natuurlijk het ergste.”

Wat maakt jouw werk mooi?
“Mijn dag is goed als ik echt iets kan betekenen voor patiënten. Bijvoorbeeld door iemand te helpen die veel pijn heeft na een ongeluk.

Dat ik me kan blijven ontwikkelen in mijn vakgebied, houd het uitdagend voor mij. Zo kwam ik tijdens een operatie een spier tegen die ik nooit eerder had gezien. Het bleek te gaan om een zeldzame spier, die voorkomt bij slingerapen. De meeste mensen hebben deze zogenaamde apenspier niet meer. Waarschijnlijk is die verdwenen tijdens de evolutie. En als de spier er wel is, wordt deze bij operaties vaak niet herkend en doorgesneden. Maar dan kan de spier nog steeds drukken op een zenuw en de patiënt veel pijn bezorgen. Ik heb ontdekt dat je spier daarom beter helemaal weg kunt halen. We geven patiënten voor de operatie nu standaard een echo. Daarop kunnen we deze spier al zien. Die haal ik vervolgens onder narcose weg bij de patiënt. De patiënt heeft daardoor minder pijn dan als de operatie gebeurt met alleen plaatselijke verdoving. Deze aanpak, die ik samen met onze neurologen heb ontwikkeld, is uniek in de wereld.”