Een waardevol afscheid: de opbaardeken als laatste gebaar van zorg
Van links naar rechts: Linda, Isabella en Jos bij de opbaardeken
Soms overlijden mensen in het ziekenhuis. Omdat ze zo ziek zijn dat terug naar huis gaan niet meer mogelijk is. Een ingrijpend moment voor de familie en naasten. Linda, Isabella en Jos van de verpleegafdeling oncologie in HMC Antoniushove wilden iets betekenen in die laatste momenten. Ze zijn de initiatiefneemsters van de ‘opbaardeken’ – een deken met een warme, troostende uitstraling waarmee de overledene met zorg en respect de afdeling verlaat. Een klein gebaar, met een grote betekenis.
Isabella: “Het moment waarop een overleden dierbare de afdeling verlaat, is heel bijzonder en emotioneel voor de familie. Vaak vormen ze een erehaag en lopen ze in stilte mee achter de brancard. Wij als verpleegkundigen lopen met hen mee, als een laatste teken van zorg en verbondenheid. Het raakt ons iedere keer weer.”
Gemaakt door Stichting Hartenwens
Linda: “Wanneer een patiënt overlijdt, willen we een laatste gebaar van warmte en respect tonen. De standaard kunststof hoes voelde niet passend, dus dankzij Stichting Hartendekens gebruiken we nu een zachte opbaardeken over de hoes.
“Die extra zorg en aandacht in de laatste levensfase betekent zoveel,” vult Isabella aan. “Zo plaatsen we waaklampjes bij de ingang van de kamer van een patiënt die op het punt staat om te overlijden. Dat geeft familie en naasten een gevoel van rust.”
Jos knikt: “We merken ook dat families steeds vaker vragen of we een handafdruk van gips kunnen maken als blijvende herinnering aan hun dierbare. Dat idee laten we nu verder onderzoeken, omdat we het zo mooi vinden om families iets tastbaars mee te kunnen geven.”
“We steunen elkaar zonder woorden”
Linda: “Dit is echt het mooiste vak dat er is. Onze patiënten zijn zo kwetsbaar, en als team steunen we elkaar zonder woorden. Veel mensen denken dat het alleen maar zwaar is om kankerpatiënten te verzorgen, maar dat klopt niet. Er is ook ruimte voor lichtheid, voor een lach – en dat waarderen patiënten enorm.”
Isabella: “We maken alle fases van het afscheid mee, en dat laat je niet onberoerd. Je bouwt een band op. Dit werk maakt me extra bewust van het leven en dankbaar voor wat ik heb. Ik haal er zoveel voldoening uit dat ik thuis mijn gezin nog een extra knuffel geef. Als het me niet meer zou raken, zou ik mijn werk niet met mijn hart kunnen doen.”
