De passie van Chantal:

Vanaf haar 6e jaar spendeert Chantal van Leeuwen haar vrije uren aan dansen. Ze komt zelfs in een selectiegroep terecht. Na een periode gestopt te zijn, heeft Chantal 2 jaar geleden haar dansschoenen weer uit de kast gepakt. Naast een gezin en werk vindt zij haar rust in dansen: “Het is iets wat ik voor mezelf kan doen.” Wie is Chantal en waarom danst ze zo graag? 

Vertel ons eerst eens: Wie ben je en hoelang werk je al bij HMC?

“Ik woon samen met mijn man en dochters van 3 en 6 jaar in Leidschendam. Ik ben ooit als leerling begonnen bij HMC. Na 8 jaar gewerkt te hebben bij een kliniek wilde ik terug naar HMC. Er kwam een vacature vrij. Ik was toen hoogzwanger. Ik solliciteerde en ik werd aangenomen. Dat is inmiddels drie jaar geleden.”

Je bent consulent darmchirurgie & stomaverpleegkundige. Wat doe je precies?

In mijn rol als consulent ben ik betrokken bij de patiënt vanaf het moment dat iemand de diagnose darmkanker krijgt. Ik begeleid de patiënt naar een operatie toe. Ik zorg ervoor dat hij of zij zo fit mogelijk de operatie in gaat door te adviseren op het gebied van beweging. Ik betrek er soms ook een diëtist bij. Direct na een operatie, maar ook tot 5 jaar erna, houd ik contact met de patiënt. Je bouwt echt een band op.

Ook begeleid ik patiënten met een stoma. Een stoma kan heel ingrijpend zijn. Ik probeer patiënten te helpen zodat ze zoveel mogelijk hun leven weer kunnen oppakken als voordat ze een stoma hadden.”

Wat vind je zo leuk aan je werk?

“Het mooiste vind ik dat ik patiënten van A tot Z volg voor een langere periode. Soms krijg je achteraf ook kaartjes van patiënten om je te bedanken. Dat vind ik zo bijzonder. Onlangs gaf een oud-patiënt me een compliment: Dat ik echt trots op mezelf mocht zijn. Daar doe je het voor.”

Hoe zorg jij voor ontspanning als je een zware dag hebt gehad?

“Ik dans elke woensdagavond in een volwassenengroep. Alle stijlen komen aan bod: van hiphop tot musical. Ik ga ook naar de sportschool. Daar moet ik mezelf soms naartoe slepen. Maar elke woensdagavond denk ik: ‘Yes, ik mag weer dansen!’ Ik kan mijn werk dan even loslaten. Maar ook het gezinsleven vind ik best pittig. Dansen is iets wat ik voor mezelf kan doen. Als moeder kom je soms toch wat minder toe aan tijd voor jezelf.”

Hoe ben je bij dansen gekomen?

“Op mijn 6e ben ik door mijn zus begonnen met streetdance. We kwamen allebei in de selectiegroep terecht. Je gaat dan ook op ballet voor je houding en techniek, je traint meer en je treedt op. Het was altijd een hechte groep en we zijn echt vriendinnen geworden. Na de middelbare school ging iedereen studeren en viel de dansgroep uit elkaar.

2 jaar geleden werd er vanuit mijn oude dansschool weer een streetdancegroep gestart voor volwassenen. Toen ik de dansschool binnenstapte voelde het weer vertrouwd. Er zitten veel dezelfde meiden in van vroeger. Het is heel nostalgisch, we dansen bijvoorbeeld op de Pussycat Dolls en Missy Elliot. We kennen zelfs nog de pasjes van de nummers waar we vroeger op dansten. Die muziek blijft voor altijd bij je. En de pasjes dus ook!”

Welke reacties krijg je van anderen?

“Wat ik standaard terugkrijg is dat mensen niet geloven dat ik dans. Ook collega’s. Dan laat ik filmpjes zien en zeggen ze: ‘Nou dat had ik dus helemaal niet achter jou gezocht!’ Ik vind dat grappig om te horen. Ze reageren wel erg enthousiast. Ik probeer vervolgens iedereen op dansen te krijgen!”