Emmy’s passie:

Een normale, Nederlandse eengezinswoning. Van buiten zie je niets. Maar achter de garagedeur van Emmy schuilt een bijzondere ruimte. Alles is rood: de muren, het tapijt en plafond. Filmsterren hangen in het zwart-wit aan de muur. Originele stoelen uit de koninklijke lounge van Tuschinski én twee gigantische projectoren. Emmy, oncologieverpleegkundige in HMC, heeft een thuisbioscoop.

“Er moet een bioscoop in passen”

Emmy Rosbeek-Heida heeft haar passie ‘geërfd’ van haar man, vertelt ze. “Toen ik hem op mijn 33e leerde kennen was hij van beroep bioscooptechnicus en werkte onder andere voor Pathé. Hij vertelde mij altijd over de techniek. Hij had hier zoveel passie voor en dat maakte mij enthousiast. Toen we 1,5 jaar later samen besloten een huis te kopen, was de belangrijkste voorwaarde: er moet een thuisbioscoop in passen.”

Van garage tot filmtempel

Ze kopen een huis en de garage wordt omgetoverd tot bioscoop. De twee authentieke projectoren uit de jaren ’50 komen uit Duitsland en er komt een scherm van 3 meter. En de slaapkamer bouwen ze om tot gekoelde filmkluis, waar hun indrukwekkende collectie van 165 films veilig ligt opgeslagen.

“We organiseerden de leukste filmavondjes voor vrienden en familie. “Ronald was de man van de knopjes en kabels, en ik zorgde voor de hapjes en de gezelligheid. We hadden onze rolverdeling goed voor elkaar!”

Geboren om te zorgen

Zorgen zit in Emmy’s bloed. Al vanaf haar 15e weet ze dat ze de zorg in wil – haar moeder wilde ook verpleegkundige worden. Die toewijding heeft ze van huis uit meegekregen. Voor Emmy is zorgen geen baan, maar een tweede natuur. Dat zie je terug in haar werk als oncologieverpleegkundige. Maar ook thuis, waar ze met evenveel liefde de filmavondjes regelt voor familie en vrienden.

Een nieuw hoofdstuk

Tijdens de 2e lockdown van corona verliest Emmy haar man Ronald na een ziekbed van 14 maanden. “Ronald had kanker,” vertelt ze zacht. “Hij werd behandeld in HMC. Ik, als verpleegkundige op de afdeling oncologie, was er nauw bij betrokken.”

Een intense periode breekt aan. Ronald is er niet meer, maar de cinema wel. Vrienden stimuleren haar om de techniek erachter – wat Ronald altijd deed – zelf te leren. En dat doet ze. “1,5 jaar na het overlijden van Ronald draaide ik mijn eigen film. En het ging goed. Een geluksmomentje.”

Technicus én gastvrouw

Sindsdien neemt Emmy de rol van technicus én gastvrouw op zich. Ze draait gemiddeld 30 films per jaar. Voor vrienden, familie of gewoon voor zichzelf. Emmy houdt het netwerk van filmliefhebbers dat Ronald ooit heeft opgebouwd, met liefde in stand. “Soms verkoop of ruil ik films. “Laatst nog: een vreselijke exorcisme-film omgeruild voor The King’s Speech. Geweldig! Allebei blij.”

“De films zijn zo’n 13-15 kilo”

“Zolang ik het kan, blijf ik dit doen,” zegt Emmy vastberaden. “Het is zwaar – de films wegen zo’n 13 tot 15 kilo en het opbouwen kost al snel een uur – maar ik geniet er enorm van. Dit was iets van ons samen. Dat ik het nu mag voortzetten, maakt me ontzettend blij.”